Rozdział 40

Emily’s pov

Ostatnie dwa dni minęły naprawdę super. Justin pokazał mi najważniejsze miejsca w Stratford i spędzaliśmy też czas z jego rodziną. Zaczynali się coraz lepiej dogadywać, a Justin dosłownie pokochał swojego małego braciszka. Wyglądał tak uroczo i słodko z dzieckiem, że miałam ochotę się rozkleić za każdym razem kiedy na nich patrzyłam. No i ja też dobrze się dogadywałam z jego rodzicami i też pokochałam Jaya. Postanowiliśmy zostać tutaj na kilka dni żeby spędzić z nimi trochę czasu jeszcze. Oni mają potem odwiedzić nas w Nowym Jorku.

Weszliśmy właśnie do starego pokoju Justina. Przyprowadził mnie tu pierwszy raz bo wcześniej nie było do tego jakoś okazji. Oblizałam swoje wargi, zaczynając się rozglądać. Niebieskie ściany, a na nich zdjęcia i plakaty ulubionych drużyn sportowych, pościel z logo ulubionej drużyny hokeja, biurko i zwykła szafa. Czyli typowy pokój nastolatka. Uśmiechnęłam się delikatnie i spojrzałam na chłopaka, a on wsunął dłonie do kieszeni spodni.
-To było moje małe królestwo kiedyś – powiedział, wzruszając lekko ramionami.
-Fajnie tutaj – pokiwałam głową i zaczęłam chodzić po pokoju, a po chwili moją uwagę przykuło kilka zdjęć na ścianie nad łóżkiem. Podeszłam bliżej, przyglądając się zdjęciach. Na jednym byli Pattie i Jeremy z niemowlakiem na rękach, a na drugim młody chłopiec z grzywką, zasłaniającą delikatnie oczy. Przyjrzałam się bardziej i uśmiechnęłam się po chwili.
-Nie wierze, miałeś taką grzywkę? – spytałam i odwróciłam w końcu wzrok od zdjęcia, przenosząc go na chłopaka.
-Przestań, nie przypominaj mi. Wyglądałem jak idiota – westchnął ciężko, robiąc kilka kroków w moją stronę po czym objął mnie od tyłu w pasie.
-Wyglądałeś uroczo, naprawdę – powiedziałam z delikatnym uśmiechem po czym spojrzałam w bok gdzie było zdjęcie Justina już z trochę krótszą grzywką oraz dwójką dzieci.
-To Jazzy i Jaxon – wymamrotał Justin, jakby czytając mi w myślach.
-Byli cholernie słodcy..
-Wiem – mruknął i westchnął cicho, opierając podbródek na moim ramieniu, a ja położyłam dłonie na jego, wtulając się w niego plecami – Tęsknie za nimi – dodał po chwili bardzo cicho.
-Domyślam się – szepnęłam po czym odwróciłam się w stronę chłopaka, kładąc dłonie na jego torsie – I nie wiem jak mam ci pomóc.
-Wystarczy, że jesteś – szepnął, uśmiechając się słabo.

-Do zobaczenia – pomachała nam Pattie, trzymając na rękach Jaya i stojąc w progu domu. Odmachaliśmy jej po czym wyszłam z Justinem z terenu domu i spojrzałam na niego, unosząc do góry brwi.
-Gdzie idziemy?
-Zabieram cię na najlepsze naleśniki na świecie – powiedział z szerokim uśmiechem. Zachichotałam cicho, kręcąc z niedowierzaniem głową. Kochałam go takiego najbardziej. Kochałam kiedy zachowywał się jak szczęśliwy nastolatek. Byłam szczęśliwa kiedy on był szczęśliwy.
Pisnęłam kiedy Justin mnie podniósł, a potem posadził na swoich ramionach. Zaśmiałam się głośno, trzymając mocno jego dłonie.
-Jesteś nienormalny.
-Wiem, skarbie, ale mnie kochasz.
-To prawda – powiedziałam, śmiejąc się po czym pocałowałam go w głowę.

Szliśmy tak, śmiejąc się i wygłupiając jak dzieci. Tak jakby nie było żadnych problemów, zmartwień. Jakbyśmy byli 13-latkami, którzy cieszą się życiem i nie mają pojęcia o problemach. Czułam się tak dobrze i byłam pewna, że ta podróż do Kanady była potrzebna nam obu.
-Justin? – usłyszeliśmy za sobą dziewczęcy głos i Justin odwrócił się w stronę, z której dochodził głos. Zmarszczyłam brwi, widząc młodą brunetkę. Justin rozszerzył swoje oczy po czym zdjął mnie z ramion, stawiając obok siebie.
-Caitlin.. O boże, nie wierzę – powiedział i uśmiechnął się szeroko, co dziewczyna od razu odwzajemniła i podbiegła, zawieszając na nim swoje ręce. Zagryzłam wargę, patrząc na nich i poczułam ukłucie zazdrości. Czułam się głupio i niezręcznie.
-Co ty tutaj robisz? – zapytała dziewczyna, odsuwając się od mojego chłopaka.
-Cóż, przyjechałem odwiedzić moich rodziców – powiedział, a ja miałam ochotę się zaśmiać. Chyba o mnie zapomniał bo do cholery nie przyjechał tutaj sam. Zacisnęłam wargi, a w tym samym czasie mój wzrok spotkał się ze wzrokiem dziewczyny i od razu mogłam powiedzieć, że jest w niej coś co mi się nie spodoba. Justin odchrząknął, drapiąc się po karku. Czuł się głupio? Powinien, ale porozmawiam z nim o tym później.
-To jest.. – zaczęła Caitlin, wskazując na mnie ruchem dłoni.
-Moja dziewczyna, Emily, a to moja..
-Była dziewczyna i przyjaciółka, Caitlin – dokończyła dziewczyna z uśmiechem, a we mnie się zagotowało. Mimo to uścisnęłam jej dłoń, wymuszając z całej siły uśmiech.
-Miło mi cię poznać – powiedziałam, ukrywając złość.
-Nawzajem – mruknęła po czym przeniosła wzrok na Justina – Gdzie idziecie?
-Na naleśniki. Idziesz z nami? – spytał, a ja zacisnęłam wargi, ponieważ mieliśmy spędzić dzisiaj po południe sami.
-Nie, będę wam przeszkadzać.. – powiedziała, zagryzając wargę, a ja odetchnęłam w duchu. Niestety, moja radość szybko minęła kiedy odezwał się Justin.
-Przestań wygadywać głupoty. Idziesz z nami i nie przyjmuję odmowy – uśmiechnął się do niej, a ja spuściłam wzrok po czym poszłam za nimi, krzyżując ręce na piersi.

Do baru z naleśnikami szliśmy, rozmawiając i śmiejąc się.. Przepraszam, nie. Oni rozmawiali i się śmiali, a ja szłam z boku nic nie mówiąc bo nie miałam o czym z nimi rozmawiać. Było mi przykro, ale z drugiej strony to jego przyjaciółka i nie widzieli się lata więc to normalne, prawda? Westchnęłam cicho, wchodząc do baru jako ostatnia po czym usiadłam przy stoliku obok Justina, a Caitlin usiadła naprzeciwko niego.
-Naleśniki z owocami, prawda? – spytał Justin, unosząc swoją brew do góry.
-Pamiętałeś – uśmiechnęła się szeroko i zalotnie Caitlin po czym zachichotała – Jasne, a ty z czekoladą – wskazała na niego palcem, a chłopak od razu pokiwał głową z uśmiechem.
-A ty? – mruknął chłopak, w końcu sobie przypominając, że istnieję i spojrzał na mnie – Co chcesz?
-Ja nie jestem głodna – powiedziałam, wzruszając ramionami i ku mojemu zdziwieniu Justin nie zaczął się ze mną kłócić jak ma to w zwyczaju. To znaczy i tak bym nie zjadła bo naprawdę nie jestem głodna, a do tego jakoś źle się czuję, ale zawsze zachowuje się inaczej kiedy nie chcę zjeść.
-Długo jesteście razem? – spytała Caitlin kiedy Justin poszedł złożyć zamówienie, a ja uniosłam na nią wzrok.
-Ponad pół roku – powiedziałam, uśmiechają się delikatnie.
-My z Justinem czuliśmy coś do siebie zawsze, mimo że późno to przyznaliśmy, ale łączyła i łączy nas wyjątkowa więź, taka jedyna w całym życiu – wymamrotała, patrząc na mnie wzrokiem typu byłam-pierwsza-i-jestem-lepsza. Wymusiłam uśmiech w jej stronę po czym odwróciłam wzrok, nie mając już ochoty na rozmowę z dziewczyną.

Kiedy  Justin wrócił z naleśnikami, od razu zaczął rozmowę z Caitlin. Wspominali, śmiali się i żartowali, zupełnie zapominając, że siedzę obok. Czy to bolało? Tak, jak cholera. Jestem jego pieprzoną dziewczyną, a on nie zwracał na mnie uwagi. W końcu, nie mogąc wytrzymać, wyjęłam swój telefon i zaczęłam pisać wiadomości z Carly. Tego też Justin nie zauważył. Siedziałam z boku, nic nie mówiąc i bawiąc się telefonem kiedy oni żartowali, a do tego ta jego przyjaciółeczka cały czas go podrywała i miałam już szczerze tego dość. To nie tylko bolało, ale wyprowadzało mnie z równowagi i musiałam się powstrzymywać żeby nie wybuchnąć.

-Emily? – usłyszałam po chwili znajomy głos i podniosłam głowę znad telefonu, a kiedy zobaczyłam kto stoi przy stoliku rozszerzyłam oczy, a na moje usta momentalnie wkradł się uśmiech.
-Rick? Co ty tutaj robisz? – spytałam, niedowierzając. Rick był przyjacielem Chrisa i pracowali razem w gangu. Nie widziałam go ponad rok, ponieważ wpadł w pewne kłopoty i musiał zniknąć na jakiś czas. Tęskniłam za nim bo znam go od dziecka i zawsze mieliśmy super relacje. Był dla mnie jak drugi brat.
-Chciałbym z tobą porozmawiać – wymamrotał, patrząc na mnie wzrokiem, który zawsze mówił, że są jakieś kłopoty.
-Oh, okej – mruknęłam i spojrzałam na Justina, który przyglądał się nam ze złością w oczach, ale szczerze to mało mnie to interesowało. Wstałam od stolika po czym wyszłam razem z Rickiem z baru i stanęliśmy na ulicy. Wiedziałam, że Justin będzie nas obserwował bo siedział przy oknie i wiedziałam, że będzie wściekły. Teraz miałam to w dupie.
-Posłuchaj, przyjechałem tutaj bo muszę prosić cię o pomoc – wymamrotał i przetarł twarz dłońmi.
-O co chodzi, Rick? – spytałam, marszcząc swoje czoło w zdezorientowaniu.
-Chris trafił za kratki wczoraj wieczorem bo znaleźli na niego dowody co do pobicia takiego jednego..
-Żartujesz sobie ze mnie? – powiedziałam, rozszerzając swoje oczy po czym przełknęłam ciężko ślinę. Miało być już dobrze, ale oczywiście coś musiało się spieprzyć. Nie chciałam odwiedzać swojego brata w więzieniu, ta myśl mnie przerażała.
-Spokojnie – mruknął, kładąc dłoń na moim ramieniu – Wyjdzie jeśli zapłacimy za niego kaucje, ale ona jest całkiem spora. Nie mam takich pieniędzy.. Chris mówił, że macie spadek po rodzicach i prosił żebym z tobą porozmawiał..
-Tak, jasne że dam te pieniądze – powiedziałam od razu, kiwając swoją głową – Mogę zrobić to nawet teraz. Ważne żeby Chris stamtąd wyszedł.
-Przemyśl to na spokojnie i jeśli będziesz co do tego pewna to jutro pojedziemy do banku i ja potem pojadę do Nowego Jorku, okej?
-Tak, jestem już pewna, ale jeśli chcesz to zrobić jutro to okej – pokiwałam swoją głową i wypuściłam powietrze ustami z ulgą.
-Widzę, że dzisiaj masz..randkę, tak? – uniósł brwi, a ja prychnęłam, kręcąc swoja głową.
-Nie, to nie jest randka.
-Domyślam się, że to jest ten Justin, o którym mówił Chris, ale przepraszam, że to powiem.. Patrzyłem na was dłuższą chwilę i on kompletnie cię olewał..
-Wiem, Rick – westchnęłam, wzruszając ramionami – Wiem, ale nie martw się tym. Cieszę się, że w końcu wróciłeś – uśmiechnęłam się do niego, co od razu odwzajemnił. Owinęłam ręce wokół jego szyi, a on objął mnie w pasie, wtulając mnie w siebie.
-Tęskniłem.
-Ja też tęskniłam – mruknęłam, przymykając swoje powieki. Potrzebowałam tego. Potrzebowałam żeby ktoś mnie teraz przytulił bo czułam się beznadziejnie przez sytuację z Caitlin i Justinem.
-To zobaczymy się jutro, okej? Przyjadę po ciebie tylko wyślij mi adres hotelu. Numer mam ten sam – powiedział Rick, odsuwając się ode mnie.
-Jasne, wyślę.
-Dbaj o siebie, mała – mruknął z uśmiechem, gładząc mój policzek po czym się odwrócił i poszedł do swojego auta, a kiedy tam wsiadł, pomachał mi. Odmachałam chłopakowi po czym westchnęłam cicho i odwróciłam się, a z baru akurat wychodził Justin z Caitlin, która uśmiechnęła się do Justina po czym pocałowała go w policzek i odwróciła się, odchodząc. Kurwa mać. Czy to był żart? Ale przynajmniej sobie poszła. Myślałam, że będzie łazić za nami cały dzień.
Justin podszedł do mnie, a na jego twarzy widoczna była złość. Zabawne, że to on był zły bo z kimś porozmawiałam, a on olewał mnie ponad dwie godziny i nie zachowywałam się tak jak on.
-Kto to był? – warknął, stając naprzeciwko mnie.
-Przyjaciel mój i Chrisa.
-A co chciał? – spytał, przechylając głowę na bok.
-To już nie twoja sprawa i nie wiem jak ty, ale ja wracam do hotelu – mruknęłam, odwracając się na pięcie po czym ruszyłam w stronę hotelu i po chwili usłyszałam za sobą kroki więc Justin szedł za mną.

Droga do hotelu zajęła nam 20 minut, w ciągu których cały czas się sprzeczaliśmy. Nie powiedziałam Justinowi o co dokładnie mi chodzi bo powinien sam to wiedzieć, a on jeszcze robił mi awanturę o Ricka. Żałosne.
Weszłam do pokoju hotelowego po czym zdjęłam buty i podeszłam do kanapy, siadając po chwili na niej i wyjęłam telefon z kieszeni.
-Więc nie powiesz mi dlaczego tak obściskiwałaś się z tym kretynem? – powiedział Justin i zdecydowanie był wkurzony, ale miałam to gdzieś.
-On nie jest kretynem, jest moim przyjacielem i nie mów tak o nim skoro gówno o nim wiesz – powiedziałam przez zaciśnięte zęby, patrząc na chłopaka.
-Oh, no tak. Przepraszam, że go obraziłem. W końcu nie mam żadnych powodów – prychnął i odwrócił się po czym wszedł do łazienki, trzaskając za sobą drzwiami. Przymknęłam powieki, wypuszczając powietrze ustami i próbując się uspokoić. Ten człowiek był niemożliwy i miałam go już kompletnie dość, naprawdę. Pokręciłam swoją głową po czym odblokowałam telefon, kładąc się na kanapie. Odczytałam nową wiadomość od Carly i odpisałam jej, oblizując swoje wargi.

Justin wyszedł z łazienki po długich 40 minutach i co mnie zdziwiło, zaczął zakładać na siebie świeże ubrania. Zmarszczyłam brwi, patrząc na niego przez chwilę, jednak nie miałam zamiaru go o nic pytać. Przeniosłam wzrok na telefon i westchnęłam cicho.
-Caitlin zaprosiła nas do kina na dzisiaj, idziesz? – wymamrotał po kilku minutach ubrany już Justin.
-Nie – mruknęłam od razu, czując jak mój żołądek skręca się z nerwów – Nie mam ochoty, zostanę w pokoju.
-Na pewno?
-Tak, idź sam – mruknęłam w ogóle nie patrząc na chłopaka, a po krótkiej chwili usłyszałam dźwięk zamykanych drzwi. Rzuciłam telefon na stolik, zaciskając swoje wargi i wtuliłam się w jaśka. Nie wierzyłam, że zostawił mnie tutaj samą żeby iść do kina ze swoją byłą. Do cholery, co z nim było nie tak? Olewał mnie dzisiaj dla niej, a teraz poszedł z nią na wieczór. Nie spodziewałabym się tego po nim. Najgorsze w tym wszystkim było to, że to cholernie bolało. Byłam zazdrosna, tak, ale nie chodziło tutaj tylko o to. Bałam się. Bałam się, że go stracę, a nie chciałam tego. Caitlin była piękna i łączyła ich wspólna przeszłość, przyjaźń i miłość. Nawet nie musiałabym z nią walczyć bo wiadomo, że Justin ma z nią lepszą relacje. On był moim wszystkim i potrzebuje go, a to jak mnie teraz traktuje to najgorsza rzecz na świecie. Przyłożyłam dłoń do ust, nie mogąc powstrzymać płaczu.
Co ja zrobię jeśli go stracę?

"Ty i ja zdefiniowani jako chora miłość, chora miłość, chora miłość
Mimo tego wszystkiego nadal przyspieszasz bicie mego serca, bicie mego serca
Nawet gdy na mnie wrzeszczysz
Nadal uważam, że jesteś piękny ." 

-----------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=K1DydRsuduE

40 ROZDZIAŁ WOW!!! Naprawdę zbliżamy się dużymi krokami do końca..

No i przepraszam, że rozdział dopiero dzisiaj, ale musicie mnie zrozumieć, ponieważ w tygodniu nie mam kompletnie na nic czasu. Do tego od poniedziałku do środy nie ma mnie w domu i rozdziały mogę dodawać dopiero od czwartku więc jest ciężko. Szczerze mówiąc nie sądziłam, że będzie aż tak ciężko. Mam nadzieję, że nie będziecie źli, że rozdziały czasami będą raz w tygodniu? I właśnie następny rozdział będzie może jakoś w poniedziałek a jak nie to od środy do piątku, mam nadzieję :(

Piszcie komentarze oczywiście!! Co sądzicie o zachowaniu Justina? O Ricku?

Kocham was bardzoooo!